Zatoka Czarnego Sztyletu nie bez powodu przyjęła w swej nazwie szlachetną czerń. Jej spowity w mroku i ciemności ląd odstrasza większość mieszkańców rasy ludzkiej. Czające się w mglistościach szkielety ludzkie oraz zwierzęce nie wywołują dobrego wrażenia na wrażliwych istotach. Grube, wysokie skały pędzące dumnie ku niebu, gąszcz wijący się jak wąż między ich posturami i dzikie powietrze, to chwała zatoki, z którą każdy pragnie obcować, jednak nie każdemu dosyć odwagi, by przepełznąć przez niebezpiecznego strażnika, jakim jest mgła. Dlatego, właśnie, zatoka jest odwiedzana jedynie przez wampiry oraz wilkołaki. Krąży legenda, że kiedyś doszło tam do krwawej masakry, a największa klątwa spoczywa we wnętrzu jaskini skrywającej jezioro. O jeziorze zaś mówią, iż duszą swą oświetla grube mury skał, jasność jeziora jakoby witające, niebańskie wrota. Tylko nadprzyrodzone istoty wiedzą tak naprawdę, jakie tajemnice skrywa Zatoka Czarnego Sztyletu, jak ogromna jest jaskinia i jak czyste jezioro. Czy ludzie kiedykolwiek odważą się przekroczyć ciemne drzwi wiodące ku niebańskim wrotom?