Jest rok 3666.
Ludzkość wyginęła. Szerzące się na ziemi obumarłe pustkowia poczęły roznosić w powietrzu odór stęchlizny, po makabrze, która miała miejsce 10 września 3665 roku.
Zakon Dziewięciu Kątów zesłał zagładę na ludzkość w egoistycznym celu utworzenia nowego pokolenia idealnych jednostek, przenoszących tylko perfekcyjny genotyp, który uważają, że samo noszą. Pod pozorem przymusowego szczepienia ginęły kolejne miliony ludzi, choroba zainfekowała tylko ludzkie tkanki, jednostkując populację. Z nienawiści do człowieka ZDK pozwolił gnić milionom tysięcy jednostek, odcinając kolejno w kwarantannę medialną i fizyczną następne kontynenty. Przewyższyła owa zaraza wówczas stokrotnie tą jaką wywołała Dżuma.
Wysiedlony kontynent został nazwany dumnie: Nekropolis Of Chaos.
Nieświadomy niczego co czyha na świecie ZDK zasiedlił kontynent Nekropolis wybranymi przez siebie jednostkami. Dumni ze stworzenia kolejnego boskiego Potopu i przetrwania na arce Noah, która sami stworzyli poczeli być rządni władzy nad światem, który jak myśleli - został przekazany pod władanie w ręce ludzi idealnych. ZDK nie omieszkało podpisać sojuszy z najwybitniejszymi organizacjami ludzkimi, które z nimi przetrwały i z nimi miały budować nowy, lepszy świat, wypełniony perfekcją pod pieczą Boga, Szatana i Śmierci. Do wybrańców należała Liga Cieni i Szare Chorągwie.
Gdy ZDK począł osiedlać się na Zimnej Równinie, w budowli niechlubnie zwanej Trzeszczącą Wierzą, koszmar wychodził z podziemia, przypływał rwące morze spuszczając szalupy z hukiem do wody by dopłynąć do czystego brzegu, przylatywał metalowymi ptakami by przestać krztusić martwych płuc odorem zgniłego człowieka.
Na ziemiach Nekropolis pojawiły się istoty, które oparły się epidemii syntetycznie stworzonego wirusa śmierci. Wraz z ich przybyciem rozpoczęła się walka o przetrwanie, życie i idee.
Istoty ukrywające się między ludźmi lub też z dala od cywilizacji, przywędrowały na czysty kontynent, wolny od gnijących ludzkich ciał, na opustoszałych ulicach. W powietrzu roiło się od bakterii rozmnażających się na martwcach. Właśnie te mutujące się ciągle bakterie na ciałach, które nie zaznały pochówku zagrażały życiu nawet istot których śmierć nie ma prawa rozłączyć ze światem. To zmusiło Nadludzi do masowej eksmisji i poszukiwań lądu, na którym mogli będą polować i godnie żyć.
W Nekropolis Of Chaos postała wówczas noga niejednego Wampira i Wilkołaka. Jako pierwsi przybyli na ląd członkowie klanu Ventrue - arystokracja wśród Wampirów od tysiącleci; kolejny krok postawili Nosferatu, których skażona krew uczyniła ich potworami zmuszonymi do ukrywania się przed ludźmi; jako ostatni wampirzy pobratymcy do Nekropolis przybyli Daeve, którzy dodali wampirzej egzystencji wabiącą woń.
W tym samym czasie na ląd pchały się Wilkołaki, dryfując swoimi statkami wokół lądu, węsząc ku jego czystości, zacumowali w Zatoce Czarnego Sztyletu. Mimo wrogości jaką darzą siebie wzajemnie wilkołacze plemiona udało im sie zjednoczyć bowiem na czas eskapady. Czerwone Szpony wraz Ukteną rozdzieliły swoje plemiona kolejno na północ od Zatoki Czarnego Sztyletu i południe. Jako ostatni na kontynent zawitali Pomioty Fenrisa cumujący w na brzegu Wzgórz Smoczej Paszczy.
Zakon Dziewięciu Kątów został powiadomiony przez zwiadowców Ligi Cieni o przybyłych na ich ląd istotach, które cudem zdołały uniknąć epidemii. Rozwścieczeni adepci, zażądali natychmiastowej eksterminacji pasożytniczej egzystencji nieśmiertelnych.
Wampiry, które na kontynent dostały się dzięki nowoczesnej technologii ludzi mimo woli wywęszyły obecność ich naturalnych wrogów i ich pożywienia. Wilkołaki nie były temu dłużne. Nieświadomi ich istnienia ludzie rozpoczynali działania bojowe ku eliminacji niechcianych gości, których potęgi nie znali...