Nikt nie chciał się zapuszczać w las, zwany Lasem Łowców. Czaiła się tam nie tylko dzika zwierzyna, ale także łowcy, którzy czyhali tylko na to by lis przygruchał do lasu ciepłokrwistą ofiarę.
Łowcy byli wyrafinowani w zabijaniu, uważali, że przestraszone mięso, jest zepsute, wiec w lesie jedynym co było można usłyszeń to szelest liści i co jakiś czas skrzypienie starych drzew - duchów lasu.
Teren ten był bardzo gęsto zalesiony, każda warstwa lasu, uniemożliwiała wręcz bezszelestne przemieszczanie się. Drzewa natura nasadziła gęsto, obok siebie, tak, że ich korony przenikały przez siebie tworząc kopułę widoczną z zewnątrz.